معرفی نویسندگان تازه: «نیما حیاتی مهر»
در این بخش از معرفی نویسندگان و مترجمان تازه به یکی از نوابغ تازه ی دنیای ادبیات می پردازیم که تا زمان انتشار این مطلب ۴ عنوان کتاب منتشر کرده است.
نیما حیاتی مهر را نمی توان صرفا از جمله نویسندگان جوان و پرآتیه ای دانست که در سپهر ادبی ایران سرزده باشند. او به قطع در میان آنان یکتا است و به نظر نگارنده یکتا خواهد ماند و این صرفا به دلیل جوایزی نیست که آثار او کسب کرده اند، بلکه تازگی آنان در سبک و معنا است.
او با اینکه تا کنون فقط دو رمان به نام های «ژوکوند» و «سرزمین جرگه های نیستی» (هر دو در نشر شدت) منتشر کرده است، به روشنی ثابت کرده است که استعدادی ویژه در نوشتن دارد. هر دو اثر به ادعای نویسنده قرار است ادامه یابند. «ژوکوند» در همین یک جلد تمام می شود اما داستان هایی در همین تم (تمِ مردن) قرار است منتشر شوند و نام ژوکوند در واقع به طور کامل «داستان مردن ۱: ژوکوند» است. گرچه نسخه های بعدی به گفته ی خود او داستان هایی جدا هستند، اما با مضمونی مشابه.
رمان دوم اما شاهکاری بی چون و چرا است که به وضوح خوانندگان را در انتها در اشتیاقی بسیار برای انتشار جلد بعدی نگاه داشته است. نام اصلی این رمان نیز «داستان سرزمین ۱: سرزمین جرگه های نیستی» است. هر چه رمان اول به عمد خالی از روایت است و فضایی ابزورد و عجیب دارد، دومی از جزئیات و عظمت دنیای خیالیش و شخصیت ها و عناصر بسیار غریب و گوناگونش خواننده را به شگفتی می اندازد. رمان جرگه های نیستی به جرات رمان فانتزی را به سرحداتی جدید رسانیده است و در تخیل، جهانسازی و جویدن مفاهیم فلسفی، اخلاقیاتی و معمایی افق های تازه ای به روی خوانندگان فارسی زبان گشوده است که در این گونه ژانرها به 
نویسندگان داخلی عادت ندارند و بیشتر روی به تالکین یا جرج مارتین آورده اند. اما به حق باید گفت که با وجود فانتزی بودن و خیالی بودن دنیای «جرگه های نیستی»، رمان به هیچ وجه خالی از پیچیدگی های روانشناسانه ی رمان اول (ژوکوند) نیست و بلکه بیشتر هم دارد. این رمان ممکن است در ابتدا اندکی برای خواننده ی تازه کار سختخوان به نظر بیاید، اما کمی حوصله چنان به دل می نشیند که زمین گذاشتن آن راحت نیست.
در اینجا باید اعتراف کنم که بی صبرانه منتظر انتشار جلد دوم «داستان سرزمین» هستم و در میان نویسندگان تازه ی ادبیات ایران، نیما حیاتی مهر را با اختلاف خوش آتیه ترین، خوش ذوق ترین و با استعدادترین آنان می دانم. به نظرم یکی از دلایل موفقیت او این است که دستی در فلسفه دارد. از او ترجمه هایی فلسفی هم در نشر شدت منتشر شده است: یکی ترجمه ی کتاب سترگ و جنجالی «خود و آنچه ازوست» اثر ماکس اشتیرنر و دیگری ترجمه ی «کاربرد لذت» اثر میشل فوکو که باید اعتراف کنم اولی را تا جلد ۱ خوانده ام و دومی را هیچ.
هنوز می توان به ادبیات ایران امیدوار بود و محکم ترین دلیل برای آن نیما حیاتی مهر است.
آثار :
داستان سرزمین ۱: سرزمین جرگه های نیستی
خود و آنچه ازوست – ماکس اشتیرنر – (ترجمه)
کاربرد لذت – میشل فوکو – (ترجمه)
